வழக்கம்போல ஞாயித்துக்கிழமை காலை நேரமே எழுந்ததும், பல்துலக்கி காபி குடிச்சிட்டு, டி-ஷர்ட்,டிராயருடன் ஜாக்கிங் போனேன். ஒரு 5 கி.மீ. ஜாக்கிங் போய் வர மணி 7 ஆனது. சரி வீடு திரும்பலாமெனவீட்டிற்கு வந்தேன். வீடென்றால் ஒரு அபார்ட்மெண்ட்ல, சின்ன பிளாட். அங்கே அண்ணனும் எழுந்துஹாலில் உக்காந்து பேப்பர் படிச்சிட்டிருந்தான்.
நான் வேகமா என் ரூமிற்குள் நுழைய, பெட்டில் என் ஒன்றரை வயசு ஆண் குழந்தை கையில பொம்மையுடன்சிரிச்சி விளையாடிட்டிருந்தது. அதனிடம் போய் “அடடா, செல்லம் எழுந்தாச்சா” எனக மேலும் குழந்தைசிரிச்சது. அதனிடம் “சரி, சாருக்கு தம்பி வேணுமா, தங்கச்சி வேணுமா” என கேட்க, அவன்சிரிச்சிட்டேருந்தான்.
நான் உடனே எழுந்து சமையலறைக்கு போக, அங்கே அண்ணி சாப்பாடு செய்திட்டிருந்தாள். அவங்க பின்புறம்போய், அவங்க முதுகு மேலே முகம் வெச்சு அவங்களை கட்டியணைச்சேன். அவள் மெல்ல திரும்பி“சாருக்கு இந்நேரமே என்ன?”
“இல்ல அண்ணி, பையன் தங்கச்சி பாப்பாதான் வேணும்கறான்”
“ஓ, அப்டியா அதுக்கென்ன இப்ப?”
“இல்ல நீங்க வந்தீங்கன்னா, இப்பவே வெதச்சிடலாம்ல” என, நான் அவங்களை கட்டிபிடிச்சு பேசிடிருக்கடப்பென சமையல்ரூம் கதவை திறந்து அண்ணன் வந்திட்டார்.
கதவு படாறென திறந்ததுல பதறிப்போனேன். அவர் வந்ததும் “டேய் இந்நேரத்திலென்னடா, விடுடா அவளை.”
“ஏன், உனக்கென்ன?”
“டேய் அவ என் பொண்டாட்டிடா!”
“என்னதது? என்ன சொன்னே!”
“சரி…சரி.. கடுப்பாகாதே. நீ வா, அப்பறம் பாத்துக்கலாம்.”னு அண்ணன் என்னை, சமையலறையிலிருந்துகூட்டி வந்திட, நான் என் ரூமுக்குள் நுழைந்தேன். அங்கே என் குழந்தை விளையாடிட்டிருக்க, அவன் பக்கம்அமர்ந்து அதன் முகத்தையே பாத்தேன்.
வெயிட்….
என்ன நடக்குதென புரியலையா நண்பர்களே, இருங்க புரியர மாதிரி உங்களுக்கு சொல்லறேன்….
ஹாய், தமிழ் டெர்ட்டி நண்பர்களே, என் பெயர் குருநாதன். சுருக்கமா குருனு கூப்பிடுவாங்க. என் அம்மாபெயர் லட்சுமி, அப்பா குமரேசன். எனக்கொரு அண்ணன் இருக்கான், அவன் பெயர் ராம்பிரகாஷ். அவனைராம்னு கூப்பிடுவாங்க.
எனக்கும் அவனுக்கும் 6 வருட வித்தியாசம். அது என் தவறு இல்லீங்க, என் பெற்றோர் தவறு. என் வாழ்க்கைவரலாற்றை சொல்லனும்னா, வழக்கமான குழந்தைகள் போல நானும் சின்ன வயசிலேயே மண்ணைதின்னும், சேற்றில விளையாண்டும்தான் வளர்ந்தேன். என் அண்ணனுக்கு என் மேல் பாசம் அதிகம். எங்கள்குடூம்பம் நடுத்தர வர்க்கத்தை சேர்ந்தது. ஆனாலூம் நாங்க கிராமத்திலே வளர்ந்ததாலே, எங்களுக்குகஷ்டமென்பது அவ்வளவாக தெரியலை. என் சின்னஞ்சிறு பருவம் அப்டியே போக, நான் பள்ளியில்சேர்ந்தேன். நான் 1ஆவது படிக்கும் போது, எங்கண்ணன் 6வது படிச்சான். அப்போதெல்லாம் அவனுக்கு என்மேலே ரொம்பவும் பாசம். அவன் நண்பர்களிடமெலாம் என்னை அவன் தம்பி, எனசொல்லிசந்தோஷப்பட்டான். அவன் நண்பர்கள் எல்லாரும் என்மேல் ரொம்ப அன்பாக இருப்பர். அதனால் அப்பவேஅந்த பள்ளியில் நான் டான் மாதிரி இருப்பேன்.
இப்படியே வருடங்கள் ஓட, நானும், அண்ணனும் ரொம்பவும் நெருங்கி இருந்தோம். அதாவது நல்லநண்பர்கள் மாதிரி பழக ஆரம்பிச்சோம். அவன் எங்கள் பள்ளியில இறுதியாண்டு அதாவது, 12வது படிக்க நான்அப்போதான் 6வது வந்தேன். உண்மையை சொல்லனும்னா நான் படிப்பில் கொஞ்சம் மக்குதான். ஆனாஎன்னண்ணன் அப்படியல்ல, அவன் ஒரு அப்துல் கலாம்.
சாரி, அவருக்கு நிகரான அறிவு இல்லாட்டிலும், கொஞ்சம் அறிவில் மேதாவி. அதனால படிப்பிலும்கெட்டிக்காரனாகவே இருந்தான். அவன் படிக்கிற நேரம்போக எப்பாவது சும்மாயிருந்தா, எனக்கும் பாடம்சொல்லி தருவான். எனக்கு பரீட்சை சமயங்களில், அவன் தான் பாடம் சொல்லிதருவன். அவனாலதான் நான்இதுவரை, எந்த பரீட்சையிலும் பெயிலாகாமல் தப்பிச்சிட்டிருக்கேனே சொல்லலாம்.
என் அண்ணனுக்கு 12வது முடிய அவனுடைய பரீட்சை ரிசல்ட்டுகள் வந்தன. பரவாயில்லை கொஞ்சம் நல்லமதிப்பெண்களே எடுத்திருந்தான் (என் அண்ணன்ல, அதான்). ஆனா, அவன் மேற்படிப்புக்கு என்ன செய்வதெனதெரியலை. ஊரிலிருந்த பெரியவர்கள் எல்லாரும் அவனை மேற்படிப்பு படிக்க வைக்கலாமென சொல்ல, என்அப்பாவும் எங்களுக்கு கிராமத்திலிருந்து காடு ஒன்றை விற்று, அவன் படிப்பை பாத்துகொண்டார். போதாதகாசுக்கு லோன் போட்டுக்கலாமென முடிவெடுத்தனர்.
ஆனா, என்னண்ணன் நல்ல மதிப்பெண் என்பதால காசு குறைவாகவே தேவைப்பட்டது. அவனை எங்கப்பாமெட்ராஸிலுள்ள ஒரு கல்லூரியில சேத்தார். அங்கேயே தங்கி படிக்க சொன்னாங்கள். அவனும் சேந்துக்க,நான் அண்ணனில்லாமல் தனி மரம் ஆனேன். அதனால வீட்டில் கொஞ்சம் விளையாட்டென்பதே இல்லாமல்போக, போரடிக்க ஆரம்பித்தது. மட்டுமின்றி என் பரீட்சையிலீம் பெயிலானேன். காரணம் அண்ணன்இருந்தவரை, எனக்கு பாடம் சொல்லி தந்தான். இப்பதான் யாருமில்லியே..!
அன்றுதான் எங்கப்பா என்னை செமத்தியா அடிச்சிட்டார். மட்டுமின்றி “உங்கண்ணன் எப்படி படிச்சிடிருக்கான்.நீ இங்க…” என திட்டியே அடிச்சார். அதிலிருந்துதான் எனக்கொரு ஐடியா கிடைச்சது. படிச்சால்தான்வாழக்கையென, நானும் படிக்க ஆரம்பிச்சேன். அண்ணனில்லாம நம்மலே, படிக்க முடியாதாவென நானும்படிக்க ஆரம்பிச்சேன். அப்டியே வருடங்கள் உருண்டோட, அண்ணன் மாதிரி படிக்கனுமென படிக்கஆரம்பிச்சேன். ஆனாலும் கொஞ்சம் மந்தமாகத்தேன் படிச்சேன். நான் பத்தாவது முடிக்க, என் அண்ணனின்காலேஜ் முடிந்தது. நான் கொஞ்சம் பரவாயில்லை எனும் மதிப்பெண்களே எடுத்திருக்க, என்னை ஆர்ட்ஸ்குரூப்பில் +1 சேத்திவிட்டாங்க. அண்ணன் ஒரு 1 வருடம் வேலையில்லாம சுத்திடிருக்க, பின் காத்திருந்தன்பயனாக நல்ல வேலையொன்னு கிடைச்சது. நானும் +2 போனேன்.
இந்த வருடம்தான் நல்லா படிக்கனும்டா, என அப்பா என்னிடம் அடிக்கடி சொல்ல, அண்ணனும் என்னைஊக்கபடுத்தினான். அம்மா எப்பவும் என்னை ஆதரிப்பவள். என்னைமட்டும் எதற்காகவும் விட்டு தரமாட்டாள்.
என் அரையாண்டு பரீட்சைகள் நெருங்க, வீட்டில் அண்ணனின் கல்யாண பேச்சு எடுத்தாங்க. பின்னேஅவனுக்கும் வயசு, 23 ஆச்சல்லவா. அவனுக்கும் ஆசை இருக்கத்தானே செய்யும், எங்காவது மேட்டர்பண்ணிட்டானா. பாவம் அவனும் ஆண்தானே, என்ன செய்வான். அதனாலதான்.
அட என் அண்ணனை விடுங்க, என்னையே எடுத்துக்கங்க. எனக்கு 17 வயசுதாங்க ஆகுது, ஆனா என் சாமான்இருக்கானே. ரோட்டுல கூட எங்காவது சின்ன பிட்டு பாத்துரக்கூடாது, தூக்கிகிட்டு நின்னுக்குவான். அவனைமட்டும் என்னால அடக்கவே முடியாது.
