காம நீர் விபச்சாரி

காலையிலிருந்தே நல்ல மழை. வானம் கருத்து மேக மூட்டத்துடன் காணப்பட்டது. மழை வரும் அறிகுறி தென்பட்டது. பாண்டி பஜார் நாகேஷ் தியேட்டர் அருகே என்னுடைய பைக்கில் சென்று கொண்டிருந்தேன். மேட்னி காட்சிக்காக நின்ற சிலரைத் தவிற வேறு ஜன நடமாட்டம் இல்லை. பல்லவன் (மெட்ரோ) பஸ்கள் காலியாக விரைந்து கொண்டிருந்தன. காலியாக இருந்த பஸ்ஸ்டாண்டில் ஒரு பசு மாடு. அருகில் அவள் நின்றிருந்தாள். மழை வேறு பயமுறுத்திக் கொண்டிருந்தது. மாநிறம், அளவான உயரம், வயதை கண்டு பிடிக்க முடியாத செப்புச் சிலை போன்ற உடலமைப்பு குழந்தைத் தனம் மிகுந்த முகம். மெல்லிய உதடுகள். உதட்டுக்கு மேல் மிகச் சிறிய மச்சம். பெரிய விழிகள். அளவான மார்பு. வெள்ளைக் கலரில் பூப்போட்ட புடவை, வெள்ளை ப்ளவுஸ். ஒரு ப்ளாஸ்டிக் மாலை. கண்ணாடி வளையல்கள். இடது கையில் ரிஸ்ட் வாட்ச். தலையைப் படிய வாரி ரப்பர் பேண்ட் போட்டிருந்தாள். காலில் பி.வி.சி செருப்பு. அவள் அவனையே பார்த்தவாறு நின்றிருந்தாள். அவளைப் பார்த்த பார்வையிலேயே எனக்குப் புரிந்து வி ட்டது. எனக்குப் புரிகிற மௌனமான பா¨ஷ்யில் என்னைப் பார்த்தபடி மெல்லிய punனகையுடன் அழைப்பு விடுத்தாள். பஸ்ஸ்டாண்ட் சமீபத்ததும் என்னிடம் லி·ப்ட் கேட்கும் பாவனையில் கையைக் காட்டினாள்.அவள் அருகே நிறுத்த, என் சம்மதம் தெரிந்து கொள்ளமலே அவள் பின்னால் அமர்ந்து கொள்ள நான் பனகல் பார்க், துரைசாமி ரோடு வழியே அசோக் பில்லரை நோக்கி செலுத்தி னேன். மிகவும் டீஸண்டாக பின்னால் உட்கார்ந்து வந்தாள். ‘வீடு எங்கே ?’ ‘நந்தம்பாக்கம்.’ அசோக் பில்லர் தாண்டும்போது மழை தூர ரம்பித்தது. புடவைத்தலைப்பால் தலையை மறைத்துக் கொண்டாள். அவள் வீட்டை நோக்கி வண்டியைச் செலுத்தினேன். கே.கே நகர் தாண்டும் போது நன்றாக மழை பிடித்துக் கொண்டது. தொப்பலாய் நனைந்தபடியே குடிசைகளும் ஒட்டு வீடுகளும் நிறைந்த குறுகலான சந்தில் கடைசியில் தனித்து இருந்த ஒரு வீட்டின் மாடியில் அஸ்பெஸ்டாஸ் kooறை போட்ட அவள் போர்ஷனைக் காட்டினாள். மழை இன்னும் விடவில்லை. மடிப்படியேறிய படி திரும்பி நி ன்று சிரித்தவாறு: ‘உள்ளெ வாங்க. வண்டிய இப்படி நிறுத்திட்டு வாங்க’ ‘வீட்டை தெரிஞ்சுகிட்டுப் போலாம்னு தான். நான் இன்னொரு முறை கட்டாயம் வர்ரேன்’ ‘ஏன் இன்னிக்கு நாள் கிழமை நல்லால்லியா ?’ ‘உண்மையை சொல்லனும்னா இப்போ பணம் இல்ல. அதான்’ ‘முதல்ல உள்ள வாங்க’ என் பதிலை எதிர் பாராமல் கதவைத் திறந்தவாறு என்னைப் பார்த்து தலை அசைத்துக் kooப்பிட்டாள். மழை விடற மாதிரி தெரியிலே. நான் உள்ளே நுழைந்ததும் கதவைத் தாழிட்டாள். கைகளைப் பி ன்னால் கட்டியபடி என்னை வெறித்துப் பார்த்து: ‘பணமில்லாமே எதுக்கு வந்தே. ம்… லவ்வா ?’ அவளது த்திரமூட்டும் பேச்சிலும் ஒரு வசீகரம், ஒரு சிநேகிதம் இருந்தது. ‘நான் நீ நினைக்கிற மாதிரி அசடோ, எமாத்துப் பேர்வழியோ இல்லே. இந்த மாதிரி சந்தர்ப்பங்களை மிஸ் பண்றதுமில்ல. ஏதோ ஒரு யோசனைல பணம் இல்லைங்கறதைப் பார்க்காம வந்துட்டேன். இன்னொரு நாளைக்குக் கட்டாயம் வர்ரேன்.’ ஒரு வயர் சேரை காட்டி ‘உட்காருங்க மழை விட்டதும் போங்க ‘நல்லா நனைஞ்சிட்டீங்க. தலையை தொடச்சுக்கங்க என்று டவலை நீட்டினாள். நான் தயங்கினேன் ‘பயப்படாதீங்க இதுக்கெல்லாம் பணம் கேட்க மாட்டேன்’ உட்கார்ந்து உடையை சரி செய்தபடி தலையைத் துடைத்துவிட்டேன்.