ரமேஷும் சுரேஷும் ஒரே அலுவலகத்தில் வேலைபார்ப்பவர்கள். ரெண்டு பெரும் பக்கத்துபக்கத்தில் நின்று கொண்டு கழிவறையில்சிறு நீர் பெய்து கொண்டுஇருந்தார்கள் ரமேஷ் எதார்த்தமாக சுரேஷின்பூளை பார்த்துவிட்டான். அது ஸ்க்ரூ ஆணியில்இருப்பதை போல, சுருள் சுருளாகஇருந்தது.
ரமேஷ்: “ம்ம்.. இந்த மாதிரிஒரு பூளை நான் பார்த்ததேஇல்லை”
சுரேஷ்: “ஏன், என்னாச்சி?”
ரமேஷ்: “இல்லை, உன் பூள்சுருள் சுருளா சுருண்டு, ஸ்க்ரூமாதிரி இருக்கே”
சுரேஷ்: “ஏன், உன் பூள்எப்படி இருக்கு?”
ரமேஷ்: “எல்லாரோட பூள் மாதிரி நேராஇருக்கு”
சுரேஷ், ரமேஷின் பூளை பார்த்துவிட்டு, ” உன் பூளை பார்க்கிறதுக்குமுன்னால், என் பூள் நார்மலாஇருக்குன்னு நினைசுகிட்டு இருந்தேன்”
ரமேஷ், மூத்திரம் பெய்து விட்டு, தன்பூளை லேசாக ஆட்டினான்.
சுரேஷ்: “ஏன் உன் பூளைஆட்டுற?”
ரமேஷ்: “கடைசி சொட்டு மூத்திரத்தையும்கொட்டணும்” “இதுவும் நார்மலா எல்லோரும்செய்யிறது தான்”
சுரேஷ்: “அடங்கோத்தா! இத்தனை வருஷமா நான்பூளை புழிஞ்சுகிட்டு இருந்தேன்!”
