அன்னக்கிளி அதுதான் அந்தப் பெண்ணின் பெயர். ஆள் வாட்டசாட்டமாய், அப்படித்தான் சொல்ல வேண்டும்.
நிகுநிகுவென்று உயரமாய் வளர்ந்து மப்பும் மந்தாரமுமாய் அல்லது கொப்பும் குலையுமாய் என்று எப்படி வேண்டுமென்றாலும் வர்ணித்துக் கொள்ளுங்கள். அப்படி ஒரு அசால்ட்டான அழகு.
சராசரிப் பெண்களைப் போலல்லாமல் அவள் உயரமும், பூசி மெழுகிய அங்கங்களும் ஆளை அசர அடிக்கும். ஓத்தால் அப்படி ஒரு பெண்ணை ஓக்க வேண்டும் என்று அவளை பார்க்கும் ஒவ்வொரு ஆணுக்கும் தொன்றும்.
அவள் குனிந்து நிமிரும் போது அவள் குண்டிகள் விரிந்து, “வா.. வா.. ஓத்திட்டுப் போ..!!” என்று வெத்திலை பாக்கு வைத்து அழைக்கும். ஆடை இல்லாமல் அவள் கூதிப் பிளவைப் பார்த்தால், வெத்திலை போட்டுச் செக்கச்செவேலென்று சிவந்த பெண்ணின் உதடுகளைப் போலவே இருக்கும் என்பது என் கற்பனை..!!
என்னதான் கற்பனை பண்ணிக் கையடித்துக் கொண்டிருந்தாலும், ஆளை நெருங்க முடியாது என்றுதான் அந்தச் சம்பவம் நடக்கும்வரை நம்பியிருந்தேன். நானென்ன, ஊரிலுள்ள அரைவாசிக்கும் மேற்பட்ட ஆண்பிள்ளைகளும் அப்படித்தான் நினைத்திருப்பார்கள் என்றே நம்புகின்றேன்.
காரணம், அவளின் வாய்தான். யாரும் அவளிடம் வாய் கொடுத்துத் தப்ப முடியாது. அப்படியொரு வாயாடி.
அவளுக்கு புருஷன் என்று யாரும் இல்லை. “அப்படியொருவன் இருந்தான்.. அவன் ஓடிவிட்டான்.. அப்படியப்படி.. இப்படியிப்படி..” என்று ஏகப்பட்ட கதைகளும் புரளிகளும் ஊரில் உலவிக்கொண்டிருந்தது.
இப்படிப்பட்டவளுடன் யாரும் மாரடிக்க முடியாது என்ற அளவில், எல்லாக் கதைகளும், புரளிகளும் அவளுக்குப் பொருந்துவது போலவே இருந்திருக்கின்றது.
காமம் சொட்டச்சொட்டச் சொல்லும் கதைகளுக்கும் பொருந்தக் கூடிய கதாநாயகியாகவே அவள் இருந்தாள். அந்தக் கதைகளைக் கேட்டு, அதில் வரும் ஆணாக என்னைக் கற்பனை பண்ணி, “நானாக இருந்தால் எப்படி அவளை கையாண்டு இருப்பேன்..?” என்ற சுகமான கற்பனைகளில் என் கையின் வேகத்தில் எத்தனை முறை என் விந்து சீறிப் பாய்ந்திருக்கின்றது தெரியுமா..?
