பிறந்தா பணக்கார வீட்ல பிறக்கனும் இல்லேனா அட்லீட்ஸ் பிளாட்பார பேமிலியிலே பிறக்கனும். அதுவும் இல்லாம இதுவும் இல்லாம மிடில் கிளாஸ்ல பேமிலில பிறந்து சாகுற வரை அக்கப்போரு தான். நாம்ப சுதந்திரமா எதையும் யோசிச்சு முடிவு எடுக்க முடியாது. எதுக்கு எடுத்தாலும் அட்வைஸ், பயமுறுத்தல். நாம்பளே போராடி தன்னம்பிக்கையை தேடிகிட்டா தான் உண்டு. படிப்பில இருந்து வேலை வரைக்கும், கல்யாணத்துல இருந்து கருமாதி வரைக்கும் நாலு பேரு சுத்தி நின்னுகிட்டு அவங்க விருப்பத்துக்கு நம்பளை வளைக்க பார்ப்பாங்க. யாரையும் பகைச்சுக்க முடியாது.
நானும் அரவிந்தும் நல்ல வேளை மிடில் கிளாஸ் குடும்பத்தில் பிறக்காமல் வசதியான பணக்கார குடும்பத்தில் பிறந்தோம். அதுவே அதிர்ஷ்டம் தான். பெற்றோர்கள் அவர்கள் விருப்பத்தை எங்கள் மீது திணிப்பதே இல்லை. எங்கள் விருப்பத்தை கேட்டு நடப்பவர்கள்.
படிப்பு வந்தா படிப்பை பாரு, ஃபாரீன்ல போய் கூட சும்மா டைம் பாஸ் பண்ணிட்டு ஏதாவது டிகிரி வாங்கிட்டு வா, விருப்பம் இல்லையா இங்கேயே பிஸ்னஸை பார்த்துக்கோ. ஆனா இந்த பணக்கார கெத்தை மட்டும் விட்டு கொடுத்திடக் கூடாது. அப்போ தான் நான் உனக்கு வசதி பண்ற மாதிரி நீ நாளைக்கு உன் பிள்ளைகளுக்கு பண்ண முடியும். பணம் தான் இங்கே எல்லாம். மற்றது எல்லாம் அப்புறம் தான். அதை மட்டும் மைன்ட்ல வச்சுக்கோ. அது தவிர பெரிய அட்வைஸ் இருக்காது.
