“ராஜி, நான் வளைகாப்புக்கு அம்மா வீட்டுக்கு போயிடுவேன். வர ஆறு மாசமாகும். அதுவரைக்கும் வீட்டை நீதான் பார்த்துக்கனும். நைட்டுக்கு மட்டும் அவருக்கு சாப்பாடு பண்ணி கொடுத்துடு. பகல்ல கடையில சாப்பிட்டுக்குவாரு. கொஞ்சம் சிரமம் பார்க்காம கவனிச்சிக்கடி. உன்னை நம்பித்தான் போறேன்..!!” என்று திவ்யா சொல்லும் போதே, என் அடிவயிற்றில் அமிலம் சுரக்க ஆரம்பித்தது.
ஒரு நாள், இரண்டு நாளென்றால் சமாளிக்கலாம். ஆறு மாசம் சேகருடன் ஒரே வீட்டில் தனியாக இருக்க வேண்டும்..!! இது சரியா வருமா..?
இரவெல்லாம் தூக்கம் வரவில்லை.
திவ்யா என் நெருங்கிய தோழி. பணக்கார வீட்டுப் பெண். ஏழையான என்னிடம், எந்த பாகுபாடும் இல்லாமல் அன்பை வாரி இறைத்தவள். என் படிப்பு முடிந்ததும் அவளே சென்னையில் ஒரு வேலையும் வாங்கிக்கொடுத்து, என்னையும் அவள் வீட்டிலேயே தங்கச் சொல்லிவிட்டாள்.
நான் இங்கே வந்து நான்கு மாதம் ஆகிறது. முதல் இரண்டு மாதம் எந்த பிரச்சினையும் இல்லை. அதன் பிறகுதான் திவ்யாவின் கணவன் சேகரின் சுயரூபமே எனக்கு தெரிய ஆரம்பித்தது.
இரண்டு மாதங்களுக்கு முன்:
“ராஜி, சீக்கிரம் குளிச்சிட்டு கிளம்புடி. எம்.ஜி.எம் போயிட்டு வரலாம்..!!” என்று தூங்கிக்கொண்டிருந்த என்னை, திவ்யா தட்டி எழுப்பினாள்.
“ஏண்டி, இன்னைக்கு ஒரு நாளாச்சும் தூங்கவிடுறியா..? நீயும் உன் புருசனும் போயிட்டு வாங்களேன். நான் வேற எதுக்குடி நடுவில..?”
“நான் நாலு தடவ பார்த்துட்டேன். உனக்காகத்தான் இப்ப போறோம். அவருக்கு உன் மேல ரொம்ப பாசம் தெரியுமா. உன்னை பத்தி எல்லாம் சொல்லி வச்சிருக்கேண்டி. நீ எனக்கு தங்கச்சி மாதிரியாம். அவருக்கு கொழுந்தியாளாம். நீயும் வீட்டுல ஒருத்திதான்னு சொன்னாரு தெரியுமா..!!” என்று புருசனின் மீது புகழ்மாலை பாட ஆரம்பித்தாள் திவ்யா.
அவளைப் பொறுத்தவரை சேகரைப்போல ஒரு புருசன் உலகத்திலேயே கிடையாது. அவர் கண்ணில் துரும்பு விழுந்தால் கூட உலகமே இடிந்து விழுந்ததுபோல துடித்துப் போவாள். சேகரும் அப்படித்தான்.
இருவரையும் பார்த்தால் ஒருத்தருக்காக ஒருத்தர் படைக்கப்பட்டார்களோ என்று தோன்றும். இரண்டு மாதத்தில் சேகர், திவ்யா இருவரையும் பார்த்து பார்த்து எனக்கு கூட திவ்யாவின் மேல் கொஞ்சம் பொறாமை. இப்படி ஒருத்தன் புருசனாக கிடைத்தால் என் வாழ்கையும் சந்தோசமாக இருக்குமே என்று, நான் நினைக்காத நாளே இல்லை..!!
டவலை எடுத்துக்கொண்டு பாத்ரூமில் நுழைந்தேன். ஏப்ரல் மாத சூட்டுக்கு காலை நேர குளு குளு குளியல் தரும் சுகமே அலாதிதான். நைட்டியை கழட்டிவிட்டு, பிறந்த மேனியாக க்ளோசெட்டில் அமர்ந்தது புண்டை முடியை சிரைத்து முடித்தேன்.
வாரா வாரம் ஷேவிங் செய்வது வழக்கமான வேலை. என்னுடைய 36D முலைகள், ஒட்டிய வயிறு, அத்தோடு பள பளவெனுறு மின்னும் என் சிரைத்த புண்டை இவையெல்லாம் எனக்கே கர்வத்தை தரும் பொக்கிஷங்கள். கலர் மட்டும் கொஞ்சம் கம்மி. ஆனாலும் அது ஒரு குறையில்லை.
ரேசரின் பிளேடை கழட்டிவிட்டு அதன் உருண்டையான பிடியை புண்டை வெடிப்பில் உரசினேன். பாதி விறைத்திருந்த முலைக்காம்புகள் முழுதாக விரைத்தன.
ஷேவிங் பண்ணினாலே உணர்ச்சிகள் அதிகமாகிறது. ரேசரின் சொரசொரப்பான பிடி பருப்பில் உரசும் போது, ஆஹா..!! அது ஒரு சுகம்தான்..!!
இதெல்லாம் தெரியாமலே இவ்வளவு நாள் போய்விட்டது. கிராமத்தில் இந்த வசதியெல்லாம் இல்லை. இங்கே வந்தபிறகுதான் நிர்வாண குளியல். என் அழகை முழுதாக நானே ரசிக்க வசதியாக ஏற்பட்ட தனிமை. இதெல்லாம் சேர்ந்து என் உடலினை ஆராய சந்தர்ப்பங்களை அதிகமாக்க ஒவ்வொரு ஞாயிற்று கிழமையும் எனக்கு சொர்க்கம்தான்.
புண்டை ஒரங்களை ஒரு கையால் தடவிகொண்டே, பருப்பைச் சுற்றி ரேசரின் பிடியை தேய்க்க தேய்க்க புண்டைக்குள் ஊறல் எடுக்க ஆரம்பித்தது.
ரேசரை புண்டை வெடிப்பில் நுழைத்துக்கொண்டே பருப்பை விரலால் தேய்த்தேன்.
ஆஹா..!! என்ன ஒரு சுகம்..!! பருப்பும் கடினமாக ரேசரை விட்டு விட்டு இழுத்தேன். முன்பெல்லாம் லேசாக வலிக்கும். இப்போது பழக்கமாகிப் போக ரேசரை ஆழமாக விட்டு இழுத்து வேகமாக குத்திக்கொண்டே பருப்பை கரகரவென்று தேய்த்தேன்.
“ஆஹ்ஹ்..!! ம்ம்.. ம்ம்ம்ம்.. ம்ம்ம்ம்..” என முனகிக்கொண்டே சுய இன்பம் செய்வதில் இரண்டு மடங்கு உணர்ச்சிகள் அதிகமாகிறது.
பருப்பைச் சுற்றிலும் மெல்லிய ஈரம். எங்கிருந்து வருகிறது என்றே தெரியாது. புண்டைக்குள் ரேசர் வழுக்கிச் சென்று வர, ஒரிரு நிமிடத்தில் எனக்கு தலைசுற்ற ஆரம்பித்தது.
பருப்பை நசுக்கி அழுத்தமாக தேய்த்தேன். உடல் முழுவதும் மின்சாரம் பாய்வது போன்ற உணர்ச்சி.
“அம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்மா ஆஆஆஆ..!!” என்று கத்திக்கொண்டே புண்டையிலிருந்து சூடாக திரவம் பீச்சி என் கையை நனைக்க, உச்சந்தலையில் யாரோ அடித்தது போன்ற உணர்ச்சியுடன் பொங்கி வழிந்தேன்.
கண் திறந்து பார்க்கும் போது வெண்டிலேட்டரிலிருந்து ஏதோ ஓடியது போல தோன்றியது. வெளியே திவ்யா கதவை இடித்தாள்.
“இதோ வந்துட்டேண்டி..!!” என்று கத்திவிட்டு வேகமாக குளித்து முடித்தேன்.
பதினோரு மணிக்கு மூவரும் எ.ஜி.எம்.மில் நுழைந்தோம்.
சேகரும் திவ்யாவும் எதைப்பற்றியும் கவலைப்படாமல் உரசிக்கொண்டும், கன்னத்தை கிள்ளிக்கொண்டும் உல்லாசமாக நடந்தார்கள்.
ஏன் இவர்களுடன் வந்தோம் என்று எனக்கு எரிச்சலாக வந்தது.
“ஏன் உம்முன்னு வர ராஜி..?“ என்று கேட்டார் சேகர்.
“அதெல்லாம் ஒன்னுமில்லங்க. நல்லாத்தானே இருக்கேன்..!!”
“அதுவா, நம்ம ரெண்டுபேரும் பன்ற கூத்த பார்த்ததும் இவளுக்கு பொறுக்கலை. அதானடி..?” என்று திவ்யா என்னை சீண்டினாள்.
“வேணும்னா வா, மூனு பேரும் சேர்ந்தே கூத்தடிக்கலாம்..!!” என்று சேகர் சொலிவிட்டு வேகமாக சிரித்தார்.
எனக்கு வெட்கமாக போய்விட்டது.
“இவளை வச்சி ஒழுங்கா காலத்தை ஓட்டுனா போதும். நான் வேற எதுக்கு..?” என்றேன்.
“இவள பார்த்தீங்களா. கொஞ்சம் விட்டா பங்குக்கே வந்துடுவா போலிருக்கு..!! என் புருசன் மேல எல்லாருக்குமே ஒரு கண்ணுதான்..!!” திவ்யாவும் பொய் கோபம் காட்டினாள்.
தண்ணீர் அருவியில் சவாரி செய்ய ஏறினோம். நாங்கள் மூவர் மட்டுமே உட்கார ரப்பர் படகு நீரில் வேகமாக சென்றது.
திவ்யா இங்கும் அங்கும் ஆடிக்கொண்டே என் மீதும் அவர் மீதும் விழுந்தாள். சேகர் திவ்யாவை கட்டிப்பிடித்துக்கொள்ள, திவ்யா என் கையை இறுக்கமாக பிடித்துக்கொண்டாள். திவ்யாவை பிடித்திருந்த சேகரின் விரல்கள் என் முதுகிலும் உரசின.
ஆரம்பத்தில் அதை நான் கண்டுகொள்ளாவிட்டாலும், நேரம் செல்ல செல்ல முதுகை அவர் விரல் வருடுவது போல தோன்றியது. அவரைப் பார்த்தேன். அவர் வேறு எங்கோ பார்த்துக்கொண்டிருந்தார்.
அவர் ஒழுங்காத்தான் இருக்கார். எனக்குத்தான் அப்படித் தோன்றுகிறது என்று சமாதானம் செய்துகொண்டேன்.
அன்று முழுவதும் எம்.ஜி.எம்மில் ஒரு இடம் விடாமல் சுற்றினோம். திவ்யாவுடன் நெருக்கமாக இருக்கும் நேரமெல்லாம், அவரின் கை அவள் மீது படுவதுபோல, என் மீதும் விளையாடுவதை என்னால் உணரமுடிந்தாலும், அவர் வேண்டும் என்றே செய்கிறாரா..? தற்செயலாக நடக்கிறதா..? என்று தீர்மானிக்க முடியாமல் தடுமாறினேன்.
ஜெயண்ட் வீலில் சுற்றிவிட்டு கீழே இறங்கும்போது லேசாக தலை சுற்றுவது போல இருக்க, படிக்கட்டில் தடுமாறினேன். சேகர் தாவி வந்து என்னை இடுப்போடு சேர்த்து அணைத்தபடி பிடித்துக்கொண்டார்.
“பாத்து இறங்குடி..!!” என்று திவ்யா பதறினாள்.
சில வினாடிகளில் என்னை சமாளித்துக்கொள்வதற்குள், சேகரின் கை என் அடிவயிற்றை தடவியது.
“போதும் விடுங்க. ஐ யம் ஓக்கே..!!” என்று அவரை விலக்கப்பார்த்தேன்.
“கொஞ்சம் அப்புடியே நில்லு. திரும்ப விழுந்துடப்போற..!!” என்று சொல்லிவிட்டு என்னை அவர் மீது இழுத்து சாய்த்துக்கொண்டார்.
