பேருந்தில் தொடங்கிய பேரின்பம்

நான் காலேஜ் படித்துக் கொண்டிருந்தேன். அது ஒரு கோஎட் காலேஜ். சிறு வயது முதல் மும்பையில் படித்துவிட்டு சென்னைக்கு வந்து காலேஜ் படிப்பைத் தொடர்ந்தேன். அப்பொழுது பஸ்ஸில் செல்வதுதான் வழக்கம். எங்கள் வீட்டில் கார் இருந்தும் யூஸ் பண்ணுவது கிடையாது, ஏனென்றால் சைட் அடிக்க முடியாது. நான் பார்ப்பதற்கு Oரளவு அமிர்கான் போல் இருப்பேன். எங்கள் வீட்டிலிருந்து ஒரு 10 மீட்டர் தொலைவில்தான் ஸ்டாப், எப்பொழுதும் சரியான நேரத்தில் அங்கு நிற்பேன்.ஆனால் நான் போகும்போதும் வரும்போதும் ஒரு ஜோடிக் கண்கள் என்னை மேய்ந்து எடுக்கும் இது எனக்கு தெரியாது (பிறகுதான் தெரிந்தது). அதேபோல் ஒரு நாள் காலை என்றைக்கும் இல்லாத அளவு kooட்டம் பஸ்ஸூக்காக வெயிட் பண்ணியது நானும் நின்றுகொண்டிருந்தேன்.பஸ்ஸூம் வந்தது kooட்டங்களை ஏற்றிவிட்டு கடைசியில் நான் ஏறி நின்றேன். கிட்டத்தட்ட காலேஜ் செல்வதற்கு 40 நிமிஷங்கள் எடுக்கும் நான் படிக்கும் காலேஜின் girls-களும் வருவார்கள்.நான் யாரையும் கண்டுகொள்வது கிடையாது. அப்பொழுது நான் பெண்களை பார்க்கும்போது அவர்கள்