பல்லக்கிலிருந்து சுவர்ணவல்லி மெதுவாக இறங்கி வருகிறாள். அனைவரும் ஆச்சரியத்துடன்பார்க்கிறார்கள். அந்தப்புற உப்பரிகையில் இருந்து ஒரு பெண்கள் கூட்டம் கெக்கலிச்சிரிப்புடன்அவளை நோட்டமிடுகிறது. மன்னன் ஆனந்த பாண்டியன் மெதுவாக அவளருகில் செல்கிறான். “வாருங்கள் சுவர்ணவல்லி அவர்களே…! தங்கள் வரவு நல்வரவாகுக! தங்கள் பயணம் சுகமானதாகஇருந்ததா?… சரி சற்று ஓய்வெடுத்துக் கொள்ளுங்கள். பிறகு பேசலாம்” என்றபடி மன்னன் கைதட்டிக்கூறினான் “யாரங்கே…. சுவர்ணவல்லிக்கு தங்கும் அறை ஏற்பாடு செய்துகொடுங்கள்”.
உப்பரிகையில் நின்றுகொண்டிருந்த பெண்களில் இருவர் பேசிக்கொள்கிறார்கள் ஒருவள்கேட்கிறாள், “ஏன்டி?…. இவளுக்குத்தான் மூன்று முலைகளாமே…” இதற்கு இன்னொருவள் “ஆமாம்அந்த அதிசயக்கூதி இவள்தான். இவளைப் ஓத்துப்பார்க்கத்தான் நம் மன்னன்சுன்னிவீங்கித்தவிக்கிறார்” என்று பதிலளிக்கிறாள்.
காட்சி: 3
இடம்: ஆனந்தபாண்டியனின் அந்தப்புறப் படுக்கையறை எண்: 23.
மன்னன் படுக்கையில் சாய்ந்தபடி இருக்கிறான். சுவர்ணவல்லி வெக்கம் கலந்த முகத்துடன்பால்செம்பை எடுத்துக்கொண்டு நுழைகிறாள். மன்னன் மெல்ல எழுந்து வந்து பால்செம்பை வாங்கிநாற்காலிமேல் வைக்கிறான். பிறகு அவளை இழுத்து தன்பக்கம் நிறுத்தி அவளின் சிவந்த கோவைஇதழ்களில் அழுந்த ஒரு முத்தமிடுகிறான். அவள் மன்னனின் வாய்க்குள் வேகமாக நாக்கைநுழைக்கிறாள். கொஞ்சநேரம் மன்னனும் சுவர்ணவல்லியும் சப் சப்பென்று முத்தமிட்ட சத்தம்அந்தப்புறமெல்லாம் கேட்கிறது. பிறகு தன்னை விடுவித்துக்கொண்ட மன்னன் “சுவர்ணா… என்னஇது காமக் கலையில் இந்த காமலோகத்தையே வளைத்துவிடுவாய் போலிருக்கிறது! பிரமாதம்”.என்கிறான். அவள் வெக்கித்தலை குனிகிறாள். அவளின் கால்களில் ஒன்று பெருவிரலால்அரைவட்டம் அடித்துக்கொண்டிருக்கிறது. “அய்யோ வெக்கினாலும் அழகாய் இருக்கிறாயே….”மன்னன் அவளின் அழகில் மயங்கிவிட்டான்.
