படுக்கையிலிருந்து எழ பத்து மணிக்கு மேலாகிவிட்டது. மனைவி பிஸ் போய்விட்டாள். அலுவலகம் இடம் மாற்றப் படுவதால் எனக்கு மாத்திரம் விடுமுறை. குளித்து சாப்பிட்டுவிட்டு டிவி முன் உட்கார்ந்தேன். காலிங் பெல் அடித்தது. போய் கதவைத் திறந்தேன். என் மனைவியின் தோழி சிந்து நின்று கொண்டிருந்தாள். எங்கள் பக்கத்து வீடுதான். கையில் ஒரு பொட்டலம். அதிலிருந்து சமோசா மணம்.
“பிருந்தா இல்லையே! “ என்றேன்.
“தெரியும். நீங்க தனியாக இருப்பீங்க என்றும் தெரியும். சமோசா கொடுக்க வந்தேன்.”
“உள்ளே வாங்க” என்றேன்.
அவளை நன்றாகப் பார்த்தேன். நைட்டியுடன் வந்திருந்தாள். மிகவும் மெலிதான நைட்டி. ஜட்டியும் , பிராவும் நன்றாகத் தெரிந்தது.
“மைதா மாவு இருக்குதா? ஒரு டப்பாவில் கொஞ்சம் கொடுங்களேன்” என்று கேட்டாள்.
“எனக்கு கிச்சன் பற்றி ஒன்றும் தெரியாது. நீங்களே போய் எடுத்துக்கோங்க “ என்றேன்.
என்னை ஒரு பார்வை பார்த்துவிட்டு செக்ஸியாக நடந்து போனாள். என் மனதில் சலனம் வந்தது. கிச்சனிலிருந்து டமாரென ஒரு சத்தம். ஓடிப் போய்ப் பார்த்தால், மாவு உடம்பெல்லாம் கொட்டி நின்று கொண்டிருந்தாள்.
“கை தவறி மேலே விழுந்துட்டுது.” என்றாள்.
“சரி. பாத்ரூமில் போய் குளித்துவிட்டு, பிருந்தா டிரஸ் போட்டுக்கோங்க” என்றேன். ஒரு டவல் (மிகச் சிறியது) கொடுத்தேன். குளித்து விட்டு சின்ன டவலைக் கட்டிக் கொண்டு வெளியே வந்தாள். தொடைகள் பிரம்மாதமாகயிருந்தன. கை வைக்க பயமாகயிருந்தது.
“பிருந்தா டிரஸ் எங்கயிருக்கும்?”
“பெட்ரூம் செல்பில் மேலே”
பெட்ரூமிற்குள் நுழைந்தாள். நான் வெளியே நிற்பதுபோல் பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன்.
