நான் ஒரு பெரிய நகரத்திலே காலேஜ் படிப்பு படிக்கனும்னு எங்க அப்பா ஆசைப்பட்டார்.அப்பாவோட இந்த யோசனை அம்மாவுக்கு பிடிக்கலே. “அங்கே யார் இவன கவனிச்சிக்குவாங்க?”அப்படின்னு அம்மா கேட்டா. எங்க அப்பா அதைக் கேட்டு சிரிச்சிட்டாரு. “அடியே செல்லம், உன்பையன் என்ன சின்ன குழந்தையா? அவன் இப்ப பெரிய பையன்.
தன்னைத் தானே அவன் கவனிச்சிக்குவான். அவனை நாம ஹாஸ்டல்ல தங்க வைக்கப்போறோம்” அப்படின்னு சொன்னாரு. எனக்கும் ஹாஸ்டல்ல தங்கரது பிடிச்சிருந்ததனாலேஅப்பாவின் கருத்தை ஆமோதித்தேன்। “ஆமாம்மா. அப்பா சொல்ரது சரி. என்னை நானேகவனிச்சிக்குவேன்” அப்படின்னு சொன்னேன். அம்மா ஒன்னும் சொல்லலை.
கொஞ்ச நேரம் கழிச்சி அம்மா ஒரு யோசனை சொன்னா. “என் தங்கச்சி, அதாண்டாஉன் சித்தி நகரத்திலேதானேடா இருக்கா. நீ அவ கூட தங்கி காலேஜ் படியேன்டா” அப்படின்னுசொன்னா. ரஞ்சிதம் சித்தி என் அம்மாவோட தங்கச்சி. அவலுக்கு 30 வயசு. ஆனா பாக்கரதுக்கு 25வயசு போல இருப்பா. அஞ்சரை அடி உயரம். நீளமான, அடர்த்தியான கூந்தல். கவர்ச்சியானகண்கள். அவ மார் அளவு 34. என்னோட 15 வயசில ஒரு தடவைஅவகுளிக்கும்போது பார்த்ததிலிருந்து அவலைப் பத்தி கனவு கண்டுக்கிட்டிருக்கேன். அவ கூடசிட்டியிலே தங்கியிருக்கப் போரோம் அப்படிங்கர நினைப்பே எனக்கு பரவசத்தைக் கொடுத்தது.
