விடுமுறையும் விட்டாச்சு. இன்னும் ஒரு மாசத்துக்கு காலேஜ் கெடையாது. ஜாலிதான். நண்பர்களெல்லாம் ரவுனிலேயே தங்கி ஜாலி பண்ண முடிவெடுத்தாங்க. என்ன மிஞ்சிமிஞ்சிப் போனா பீர் அடிச்சிட்டு ஜாலியா சினிமா பாப்பாங்க. தண்ணி போட்டு மூடு வந்துச்சின்னா எங்காவது போய் பலான பார்ட்டிகிட்ட உள்ள விட்டமா வெளிலே விட்டமான்னு தெரியாம விட்டிட்டு வருவாங்க. இதுக்கு மேல என்னா கெடக்கிது. அதும் பத்தாம இப்பல்லாம் ரவுனு பொண்ணுங்களைப் பார்த்தா கிக்கே வர மாட்டேங்குது. அதுங்களையும் ரவுசரும் பான்ஸுமாய் பாத்துப் பாத்து ஆம்பிள்ளைப் பசங்களை பாக்குறாப்போல கிக்கில்லாம சொத் என்னு போச்சு.
அதனால நம்ம கிராமத்துப் பக்கம் போறதுன்னு முடிவாச்சு. கிராமத்துப் பொண்ணுங்க திமுசு கட்டைங்க. சும்மா கும்முன்னு இருப்பாளுக. பார்த்தாலே தம்பி ஜட்டியை முட்டிக்கின்னு கெடப்பான்.ஊருக்கு வந்திறங்கினா எல்லார் பார்வையிலும் ஒரு மரியாதை இருந்திச்சு. “வாங்க தம்பி படிப்பெல்லாம் எப்பிடி ” விசாரிக்கறதோட சரி. ஒரு பொண்ணும் நின்னு நிதானிச்சுப் பேசுறாப்போல காணல. என்னாச்சு இவளுங்களுக்கெல்லாம். எனக்கு ஒண்ணுமே புரியல்ல. போனவாட்டி வந்ததுக்கும் இந்தவாட்டி வந்ததுக்கும் நெறைய ஊரு மாறியிருந்துச்சு. வாத்தியார் புள்ளன்னு மரியாதை யாஸ்தியாச்சு.என்னவோ நெனைச்சு வர என்னவோ நடக்கிது. வாத்தியார் புள்ளயா இருக்கிரது உலகத்திலேயே கஸ்டமான வேலையுங்க. யாரு கிட்ட எதிர்பாக்கிறானுகளோ இல்லையோ வாத்தியார் புள்ளன்னா நல்ல பழக்கவளக்கங்களையெல்லாம் பெரீசா எதிர்பார்க்கிறாங்க. தப்புத் தாண்டா செய்தா பெரீசா தூக்கிப் புடிக்கிறாங்க. அப்பிடி இருக்க நெருங்காமலேயே மரியாதை தந்து ஒதுங்குற பொம்பிளைகளை எப்பிடி நெருங்கிப் போக முடியும். எக்குத்தப்பா ஆச்சுன்னா அது வேற ரோதனை.ஊருக்கு வந்து நாலு நாளாச்சு. ஒண்ணுமே நாம நெனைச்சாப்பல நடக்கக் காணம். என்ன பண்ணலாம்னு மண்டையைப்போட்டு குடைஞ்சுகிட்டிருந்தேன்.
