“ப்ளீஸ் அசோக்… போயிடு இங்க இருந்து… என்னை நிம்மதியா கொஞ்ச நேரம் அழ விடு..” அண்ணிஅமிதாயிடம் இருந்து வார்த்தைகள் சூடாக வந்தன.
“என்ன அண்ணி அமிதா இது….? சின்னக் குழந்தை மாதிரி…” நான் சொன்னதும் அண்ணி அமிதா பட்டென்றுஎழுந்து உட்கார்ந்தாள்.
“ஆமாம்… சின்னக்குழந்தைதான்.. என மனசு சின்னக் குழந்தை மாதிரி ‘நீதான் வேணும்.. நீதான் வேணும்..’னுஅடம் புடிக்குது.. ஆனா நீ… அந்த குழந்தை மனசை குத்தி குத்தி கிழிக்கிறல்ல..?”
“நான் என்ன பண்ணினேன்…?”
“பேசாத… எனக்காக என்னவோ வாங்கிட்டு வந்திருக்கேன்னு எவ்வளவு சந்தோஷப்பட்டேன் தெரியுமா..?இந்த டிக்கெட் மசுரை வாங்கத்தான் காலைலேயே போனியாக்கும்…? “
“அண்ணி அமிதா….”
“ப்ளீஸ் அசோக்.. எனக்கு அங்க போக பிடிக்கலை.. நான் இங்கேயே.. உன்னோடவே இருந்துர்றேன்…”
சொன்னவாறே அண்ணி அமிதா என் மார்பில் சாய்ந்து கொண்டாள். நான் அவளை தடுக்கவில்லை. நானும்அவளை மென்மையாக அணைத்துக் கொண்டேன்.
“புரியாம பேசாதீங்க அண்ணி அமிதா.. நீங்க எப்படி என்னோட இருக்க முடியும்…?”
“ஏன்..? நீயும் என்னை லவ் பண்றேல்ல..? இல்லைன்னு மட்டும் பொய் சொல்லாத…”
“சரி… லவ் பண்றேன்.. அதுக்காக…?”
“நாம சேந்து வாழலாம் அசோக்…”
“அதுலாம் நடக்காது அண்ணி அமிதா..”
