రఫీక్ మొదటి అంతస్తులో పనిచేసేవాడు అని నాకు అప్పుడు జ్ఞాపకం వచ్చింది, నేను శబ్దం చెయ్యకుండా మొదటి అంతస్తుకు వెళ్ళే మెట్ల గుండా నడిచాను. నేను నెమ్మదిగా రఫీక్ పనిచేసే గదివైపు నడవడం ప్రారంభించాను. నేను గది దగ్గరికి వచ్చేసరికి గది తలుపు మూసుకుని ఉన్నట్లు చూశాను.
బహుశా రఫీక్ ఏదైనా సామగ్రిని తీసుకురావడానికి బయలుదేరాడు అని అనుకుని నిరాశగా… వెనక్కి తిరిగి వెళ్ళబోతున్నప్పుడు, గది నుండి శబ్దం వినిపించింది. నేను వెనక్కి తిరిగి ఆతృతగా ఆశబ్దం మళ్లీ వినడానికి ప్రయత్నించాను, నేను మళ్ళీ విన్నాను… కాని ఆ శబ్దం ఏంటో స్పష్టంగా అర్థం కాలేదు.
నేను నెమ్మదిగా గది వద్దకు వెళ్ళి నా చెవిని గది తలుపు మీద ఉంచాను. ఇప్పుడు వాయిస్ కొంచెం స్పష్టంగా ఉంది. అది ఎవరిదో ఆడగొంతు, ఎవరో మూలుగుతున్నట్లుగా… ఏడుస్తున్నట్లు అనిపించింది.
నేను వెంటనే ఆ గది కిటికీ కోసం… నిశ్శబ్దంగా గది చుట్టూ నడిచాను, లక్కీగా అక్కడ ఒక కిటికీ ఉంది, అది కూడా సగం తెరచి ఉంది. నేను కిటికీ క్రింద నుంచి నెమ్మదిగా తల పైకెత్తి, గది లోపలికి చూశాను, అక్కడ నేను చూసిన దృశ్యం నన్ను దాదాపుగా షాక్ కి గురిచేసింది. కాని నేను ఏదో ఒకవిధంగా నన్ను నియంత్రించగలిగాను. “ఇది నిజమేనా…?” అని నేను మళ్ళీ తలపైకెత్తి చూశాను, కన్ను రెప్ప వెయ్యకుండా నేను చూస్తూనే ఉన్నాను. ఆ గది మధ్యలో రఫీక్ నిలబడి నగ్నంగా ఉన్నాడు, అలాగే సవిత కూడా…..!
