எனது பெயர் முனியசாமி. நானும் எனது ஊரை சேர்ந்த முனியம்மாளும் மதுரையில் வேறு வேறு கல்லூரியில் படித்தோம். அவள் எனக்கு முறை பெண். கிராமத்தில் வசிப்பதால் ஒருவருக்கு ஒருவர் பேச மாட்டோம். அவள் நல்ல கபடி வீராங்கனை.
ஆளு கருப்பாக இருந்தாலும் உடம்பு நமீதா மாதிரி ஜம்முனு இருக்கும். ஒரு நாள் லீவ் முடிந்து சாயந்திர நேரம் கல்லூரிக்கு பஸ்ல கிளம்பி போனேன். அதே பஸ்சில் அவளும் அவளது அண்ணன் முறை பையனும் வந்தார்கள். அந்த பையன் அருப்புக்கோட்டை படிக்கிறான். இவளை மதுரைக்கு அழைத்து சென்று அங்கிருந்து கபடி விளையாட மற்ற மாணவிகளோட நாகர்கோவிலுக்கு அனுப்பி வைத்துவிட்டு இவன் திரும்ப அருப்புக்கோட்டை வரவேண்டும். பஸ்சில் என்னை பார்த்ததும் அருப்புக்கோட்டையில் இறங்கி நீ மதுரை தானே போறே. மதுரையில் இறங்கி முனியம்மாவை அவளது தோழிகளுடன் நாகர்கோவில் பஸ்சில் ஏற்றி விட்டிரு.
நான் எதுக்கு வீனா அலைஞ்சிகிட்டு என்று சொல்லி அருப்புக்கோட்டையில் இறங்கிவிட்டான். நாங்கள் இருவரும் பேசாமலே தனி தனி இருக்கையில் அமர்ந்து சென்று மதுரை வந்து இறங்கி அவள் சொன்ன இடத்திற்கு சென்று பார்த்தால் ஏற்கனவே மற்ற மாணவிகள் சென்றுவிட்டனர். உனக்கு ரூம் எடுத்து தாரேன் தங்கிவிட்டு காலையில் நாகர்கோயில் செல். நான் இப்படியே ஹாஸ்டெல்லுக்கு போறேன் என்றேன். அப்போது நான் மட்டும் தனியாக எப்படி ரூமில் தங்க முடியும் நீயும் வா சேர்ந்து தங்கிவிட்டு காலையில் என்னை பஸ் ஏற்றி விட்டுட்டு நீ ஹாஸ்டெல்லுக்கு போ என்றாள்.
