என் பெயர் மாரி. நான் கிராமத்தில் வசித்து வருகிறேன். என் சித்தி பக்கத்து ஊரில் வசிக்கிறாள். எங்கள் வீட்டுக்கு அடிக்கடி வருவாள். என் சித்தி ஏதோ ஒரு தோழிக்கு வளைகாப்பு நடக்கும் அதற்கு போக என்னை கூப்பிட்டு சென்றாள். அது காட்டு வழி பாதை நடந்து சென்றால் போகலாம் வண்டி தேவையில்லை என்று நடந்து சென்றோம். என் வீட்டில் காலையில் சாப்பிடவில்லை.
நான் அதனால் போகும் போது நல்லா போய் விட்டேன். என் சித்தி நிகழ்ச்சி வீட்டில் ஏதோ சிலவற்றை சாப்பிட்டு விட்டாள். நான் சாப்பிடவில்லை. திரும்பி வருகையில் நான் சற்று சோர்வாக உணர்ந்தேன். சித்தி என்னை பார்த்து நீ சாப்பிடவில்லையா என்று கேட்டாள் இல்லை என்றதும் என்னடா இப்படி இருக்க சாப்பிடாமல் இருந்தால் எப்படி என்று வருத்தமாக கேட்டாள்.
தண்ணீர் கூட இல்லை உனக்கு குடிக்க என்றாள். நான் பரவயில்லை நடக்கலாம் என்று கூறி நடந்தேன் சிறிது தொலைவில் சித்தி மேல் சாய்ந்து சித்தி தாகம் அதிகமாக இருக்கு முடியல என்றேன். நான் தவிப்பது முடியாமல் டேய் நீ இப்படி இருப்பது எனக்கு வருத்தமாக இருக்கிறது. நான் இருக்கிறேன் நீ வா என்று சொல்லி என்னை சேர்த்து பிடித்து கொண்டு காட்டில் தனியாக ஒரு இடிந்த போன பாலம் யாரும் இப்போது அதில் செல்லவில்லை என்பதால் சுற்றி செடிகள் வளர்ந்து காட்சி அளிக்கிறது என்றாள்.
