சாந்தாவுக்கு என்னை விட சுமார் பதினைந்து வயது அதிகம். அதே போல் எங்க பார்ட்டியிலும் என்னை விட சீனியர் மெம்பர். ஆனால் இளைய தலைமுறைக்கு முக்கியத்தும் கொடுக்க வேண்டியது அவசியம் என்று பார்ட்டிக்குள் பிரச்சனை கிளம்பியதால் போஸ்டிங் போட தாமதம் ஆகிக் கொண்டே இருந்தது. ஒரு வாரத்தில் முடிய வேண்டிய சென்னை பயணம் நீண்டு கொண்டே போனது. இப்படி சூழலில் சாந்தா என்னை தேடி லாட்ஜுக்கே வந்தாள். பொதுவாக எங்கேயும், எப்போதும் காரியம் ஆக வேண்டும் என்றால் கழுதை காலைக்கூட பிடிப்பார்கள். பார்ட்டியில் கேட்கவா வேண்டும்?
காரணம் சாந்தா என்னோட தொகுதி என்றாலும் எதிர் கோஷ்டியில் இருப்பவள். அடிக்கடி கட்சி அலுவலகத்தில் சந்தித்து சிரித்துக் கொண்டாலும் பெரிய நட்பு எல்லாம் கிடையாது. வாய்ப்பு கிடைத்தால் காலை வாரும் கழுதைகளிடம் வாய் கொடுக்காமல் ஒதுங்கிக் கொள்வதே நல்லது என்று நினைத்து ஒதுங்கியே இருந்தேன்.
கடைசியில் கட்சி பொறுப்புக்கு மாநில தலைமை கட்சி அலுவலகத்தில் தான் வேறு வழியில்லாமல் சந்தித்துக் கொள்ளும் சந்தர்ப்பம் தானே அமைந்தது. அதை தவிர்க்கவும் முடியவில்லை. அங்கே கூட யாருக்கு பொறுப்பு வாங்குவது என்கிற பொறாமையில் போட்டியும்,சண்டையும்,சச்சரவுகளும் தான் தினமும் கட்சி ஆபீஸில் காட்சிகளாக ஓடிக் கொண்டு இருந்தது. தலைமை கழக நிர்வாகிகள் தலையை பிய்த்துக் கொண்டு இருந்தனர்.
