செல்லமே 11 – அம்மா மகன் காம கதைகள்

0
16306

“வந்திருச்சிடா…வந்திரிச்சு…”  சுரேஷின் கொட்டைகள் காவேரியின் குண்டிக்கோளங்களின் மீது மளார் மளாரென்று மோதிக்கொண்டிருக்கையில், அவள் உரக்கக் குரலெடுத்து அலறினாள். கட்டில் நொறுங்கிவிடும் போலிருந்தது. சுரேஷின் கொட்டைகளும் வீங்கி பீறிட்டு வெளியேறத்துடித்துக்கொண்டிருப்பதை அவன் அறிந்து கொண்டான். “எனக்கும்…எனக்கும்…” வியர்த்து விறுவிறுத்திருந்த அம்மாவின் முதுகின் மீது தளர்ந்து விழுந்த சுரேஷ், தனது சுண்ணியிலிருந்து சுர்ரென்று வெளிப்பட்ட விந்துவின் வெள்ளத்தை அம்மாவின் சூத்தில் பாய்ச்சினான். காவேரியின் உடல் சிலிர்த்தது. அவள் கதறினாள். மகனின் வெள்ளத்தால் தனது குண்டித்துளை நிரம்பிய மகிழ்ச்சி அவளை இன்பத்தின் உச்சத்துக்கே அழைத்துச் செல்லவும், காவேரியின் புழையிலிருந்து கண்மாய் திறந்தது போல காமரசம் பொங்கி வழியத்தொடங்கியது. இருவரும் தளர்ந்து அயர்ந்து கட்டிலில் மூச்சு வாங்கிக்கொண்டிருந்தபோது, காவேரி இனம்புரியாத உணர்ச்சிகளால் ஆட்கொள்ளப்பட்டு, தலையணையில் முகம் புதைத்து மீண்டும் அழத்தொடங்கியிருந்தாள். அவள் செய்யக்கூடாததைச் செய்திருப்பதும், அது பாவம் என்றாலும் அவளுக்குப் பிடித்திருப்பதும், அதிலிருந்து மீள்வதற்கு எந்த ஒரு வழியும் தென்படவில்லை என்பதையும் உணர்ந்தவளாய், காமவேட்கை முடிந்து போன நிலையில் ஒரு தாயாக தன் செயல்குறித்து வெட்கம் அடைந்தவளாய் அவள் தன்னையே நொந்து கொண்டிருந்தாள். பதற்றத்தோடு வீட்டின் குறுக்கும் நெடுக்கும் நடந்துகொண்டிருந்த காவேரி, அவ்வப்போது குறுகுறுத்துக்கொண்டிருந்த தனது கூதியை வருடிக்கொண்டிருந்தாள். சுரேஷ் கல்லூரிக்குச் சென்றிருந்தான். சூறாவளி போல தனக்கு மகன் மீது ஏற்பட்டிருந்த தகாத காமத்தை முற்றிலும் துடைப்பது எப்படி என்று சிந்தித்துக்கொண்டிருந்தாள் காவேரி. அவனது கவனம் சிதைந்தால், அவனது எதிர்காலத்தைத் தானே நாசமாக்கி விட்டது போலாகிவிடும் என்பதால் அவளது குற்ற உணர்ச்சி அதிகரித்தது. இனியும் அவனைத் தனது இச்சைக்கு அடிபணிய வைக்கக் கூடாது என்று எண்ணியவளுக்கு, தனது அரிப்பை வேறு எப்படித் தணித்துக்கொள்வது என்ற கேள்வியும் எழாமல் இல்லை.
உடனே அவளுக்கு லலிதாவின் வீட்டில் கழித்த அந்த மதியநேரம் நினைவுக்கு வந்தது. ஒரு யுகமே ஆகிவிட்டதுபோல எண்ண வைத்த சம்பவம் நேற்றுத்தான் நடந்தது என்பது அவளுக்கு ஆச்சரியத்தை அளித்தது. அது அவளுக்குப் பிடித்திருந்தது. சிறிது நேரம் யோசனையில் ஆழ்ந்தபிறகு, லலிதாவோடு பேச முடிவு செய்தாள். கைபேசியை எடுத்தாள். காவேரியின் அழைப்பு வந்த நேரம் லலிதா அம்மணமாக உறங்கிக்கொண்டிருந்தாள். காவேரியைப் போல, அவளுக்கு மகனிடம் ஓள்வாங்கியது குறித்து அப்போது எவ்விதக் குற்ற உணர்ச்சியும் ஏற்பட்டிருக்கவில்லை. மனோ எப்போது கல்லூரியிலிருந்து வருவான், அவனிடம் ஓள் வாங்கலாம் என்று அவள் துடித்துக்கொண்டிருந்தாள். “ஹலோ காவேரி!” “ஹலோ லலிதா!” காவேரியின் குரலில் பதற்றம் இருந்தது. “என் வீட்டுக்கு வர முடியுமா? ப்ளீஸ்…?” “தாராளமா வர்றேன்.” “காத்திட்டிருக்கேன்!” லலிதாவுக்கு சற்றே எரிச்சல் ஏற்பட்டது. என்ன செய்வது, உயிர் சினேகிதி ஆயிற்றே? எதிர்வீடாகவே இருந்தாலும் கொஞ்சம் கண்ணியமாகப் போவோம் என்ற எண்ணத்தில் உடைமாற்றிக்கொண்டாள். காவேரி எது குறித்துப் பேச தன்னை அழைத்திருப்பாள் என்று யோசித்தாள். நேற்று அவளை உசுப்பி விட்டது குறித்துப்பேச விரும்புகிறாளா? அல்லது மீண்டும்..? இந்தக் கேள்விகளுக்கான விடை அவள் காவேரி வீட்டின் கதவைத் தட்டியதும் கிடைத்தது.
கதவு திறந்தபோது, காவேரி உடம்பில் ஒட்டுத்துணி கூட இல்லாமல் நிர்வாணமாக வரவேற்றாள். “இது என்னடி கோலம்?” லலிதா சிரித்தாள். “அவ்வளவு அவசரமா?” புதிய ஆர்வத்துடன் லலிதா சினேகிதியின் உடலைக் கண்களால் அளவெடுத்தாள். சற்றுக் குள்ளம் தான் என்றாலும் காவேரியின் உடல்வாகு கண்ணைப்பறித்தது. காவேரியின் பருத்த முலைகளின் மீது குத்திட்டு நின்ற இளஞ்சிவப்புக் காம்புகளைக் கண்டதும், லலிதாவின் புழையில் ஒரு ஈரமின்னல் இறங்குவது போலிருந்தது. சினேகிதியை ஆதுரமாகத் தழுவ முயன்ற லலிதாவின் கைகளை காவேரி தள்ளி விட்டாள். “முதல்லே எல்லா டிரஸ்சையும் அவுத்திட்டு என்னைத் தொடு!” லலிதா சிரித்தாள். “சிரிக்காதே லலிதா! என்னோட அவஸ்தை உனக்குப் புரியலே! நேத்து நீ எனக்குக் கொடுத்ததை நான் இன்னிக்குத் திருப்பிக் கொடுக்கப் போறேன்.” காவேரியின் முகம் முழுக்க காமம் மண்டிக்கிடந்தது. ஒரு கணம் சுற்றும் முற்றும் தலைதிருப்பி முகர்ந்து பார்த்த லலிதாவுக்கு ஒன்று நிச்சயமாகப் புரிந்தது. அந்த வீட்டின் காற்றில் காவேரியின் காமரசத்தின் நெடி கலந்திருந்தது. “ஏண்டி காவேரி? காலையிலேருந்து என்னடி பண்ணிட்டிருந்தே? ஓவரா விரல் போட்டிருக்கே போலிருக்கே?” “கரெக்ட்! இப்போ நீ உட்காரு! நான் நாக்குப் போடறேன்!” அடுத்த சில நொடிகளில் லலிதாவும் காவேரியும் அவரவர் உடைகளைக் களைகிற ஓசை தவிர அந்த அறையில் பெருமளவு அமைதியே நிலவியது.
பின்னர்…  லலிதா தோள்களைக் குலுக்கியவாறே, கட்டிலில் படர்ந்தாள். காவேரி லலிதாவின் மீது, இருவரது முலைகளும் நசுங்க, இருவரது கூதிமேடுகளும் உராயப்படுத்தாள். “ஒவ்வொண்ணும் எவ்ளோ பெருசு!” என்று ஏக்கப்பெருமூச்சு விடுத்தாள் காவேரி. “காம்பு ஒவ்வொண்ணும் தடித்தடியா இருக்கு.” “கா..வேரி…!” காவேரியின் உதடுகள் தனது காம்பைக் கவ்வியதும் லலிதாவுக்கு முதலில் சிரிப்பே வந்தது. சினேகிதி தனது காம்பைப் பால்குடிக்கிற குழந்தை போல சப்பியது அவளுக்கு வினோதமாக இருந்தது. காவேரி வெறிவந்தவளைப் போல லலிதாவின் முலையைச் சப்பிச் சுவைத்துக்கொண்டிருந்தாள். இன்னொரு கையால் லலிதாவின் கூதிமேட்டை வருடிக்கொண்டிருந்தாள். ஆரம்பத்தில் சற்றே நெளிந்த லலிதா, தனது புழையிலிருந்து ஒழுக்கு ஏற்பட்டிருப்பதை உணர்ந்ததும் சிலிர்த்தாள். “இஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்!” இச்சையில் நாக்கை வெளியேற்றி, உதடுகளை நக்கிக்கொண்ட லலிதா, தனது இடுப்பைத் தூக்கியபடி, தனது கூதியை காவேரியின் கூதியோடு வைத்து உராய்ந்தாள்.
 “நல்லாப் பண்ணறேடீ காவேரி!”  லலிதாவின் பருத்த முலைகளை விடுவித்த காவேரி, கட்டிலின் கீழே மண்டியிட்டு அமர்ந்தாள். எதிர்பார்ப்புடன் லலிதா கால்களை விரித்துக்கொள்ள, காவேரியின் உலர்ந்துபோயிருந்த உதடுகள் சினேகிதியின் ஈரப்புழையின் மீது விழுந்து அழுந்தின. “ஹும்ம்ம்ம்ம்!” லலிதா தலைதூக்கி, காவேரி தனது புழையுதடுகளை அவளது இதழ்களால் வருடுவதைக் கண்டு புன்னகைத்தாள். சிறிது நேரத்தில் காவேரி லலிதாவின் புழையைப் புசிக்கவே தொடங்கி விட்டிருந்தாள். காவேரியின் தலையை இறுக்கிய லலிதா அதைத் தனது கூதிமேட்டில் வைத்து அழுத்தினாள். “காவேரி…கா..வேரி…” லலிதாவின் புழையின் மீது ஆவேசம் கொண்டவள் போல காவேரி அதனைத் தனது இதழ்களாலும் நாக்காலும் இம்சை செய்து கொண்டிருந்தாள். உப்பிக்கொண்டிருந்த லலிதாவின் புழையுதடுகளைப் பிரித்தவாறே, காவேரியின் நாக்கு உள்ளே புகுந்து கொண்டிருந்தது. அவளது கைகள் லலிதாவின் நிர்வாண உடலில் அவயங்களைத் தொட்டுத் தொட்டு அமுக்கி விளையாடி மகிழ்ந்தன.
சினேகிதியின் மென்மையான கைகள் தனது முலைகளையும் குண்டியையும் பிடித்து வெறித்தனமாகப் பிசைந்து தந்த சுகத்தில் லலிதா மெய்மறந்து கொண்டிருந்தாள். தக்க தருணமாகப் பார்த்து, தனது இரண்டு விரல்களை லலிதாவின் புழைக்குள்ளே நுழைத்தாள் காவேரி. லலிதாவின் உடல் முன்னும் பின்னுமாக நெளிந்து வளைந்து கொடுக்க, காவேரி மெல்ல மெல்ல சினேகிதியைத் தனது மெல்லிய விரல்களால் ஓக்கத் தொடங்கினாள். “சண்டாளி! என்னாச்சுடீ உனக்கு இன்னிக்கு? ஹோவ்வ்வ்வ்!” என்று நெக்குருகினாள் லலிதா. காவேரி சினேகிதியின் பாராட்டால் உந்தப்பட்டவளாய், தனது உள்ளங்கை லலிதாவின் கூதிமேட்டோடு உரசுமளவுக்குத் தனது விரல்களின் மொத்த நீளத்தையும் உள்ளே இறக்கி ஏற்றி அனாயாசாமாக விளையாடிக்கொண்டிருந்தாள். காவேரியின் விரல்களை லலிதாவின் புழைத்தசைகள் இறுக்கமாகப் பிடித்து வைத்துக்கொண்டிருந்தன. இந்த விளையாட்டில் எவ்வளவு லலிதா மகிழ்ந்து கொண்டிருந்தாளோ, அதை விடவும் அதிகமாக காவேரி கிளர்ச்சியடைந்து கொண்டிருந்தாள். அதன் விளைவாக, அவளது விரல்கள் முன்னை விட வேகவேகமாக லலிதாவின் புழைக்குள்ளே புகுந்து விளையாடின.

எழும்பி நின்ற லலிதாவின் மொட்டை மெதுவாக உதடுகளால் கவ்வி அதன் மீது தனது நாக்கின் நுனியால் வருடிக்கொடுத்தாள் காவேரி. லலிதா படுக்கையின் மீது கட்டுப்பாடின்றித் துள்ளிக்குதித்துக்கொண்டிருந்தாள்.  “எனக்கு வருதுடீ! எனக்கு வருது.”  லலிதாவின் புழை இப்போது அதிரடியாய்த் துடிதுடித்துக்கொண்டிருந்தது. அவளது அடிவயிற்றில் இன்பப்பெருக்கின் ஆரம்ப அதிர்வுகள் தென்படத் தொடங்கின. இந்த இளம் விதவைக்கு என்ன வந்தது என்று வியந்தபடியே, தனது உடலை அவளிடம் ஒப்படைத்து விட்டு முழுமையான பெண்சுகத்தை அவள் அனுபவித்துக்கொண்டிருந்தாள். ஒரு விதத்தில், காவேரி தனது உடலை உசுப்பியிருப்பது, கல்லூரியிலிருந்து வருகிற மகனுக்குத் தான் இன்னும் சுவாரசியமான இன்பத்தைக் கொடுக்க உதவும் என்ற குறும்பான எண்ணமும் அவளுக்கு ஏற்படாமல் இல்லை. காவேரியின் ஒரு கை எழும்பிக்கொண்டிருந்த லலிதாவின் குண்டிக்குக் கீழே சென்று, அதன் பருத்த இரண்டு கோளங்களையும் பிரித்தது.
சினேகிதியின் ஒரு விரல் தனது குண்டித்துளைக்குள்ளே நுழைய எத்தனிப்பதை உணர்ந்த லலிதாவின் உடல் குலுங்கியது. ஒரு கையால் தன் புழையில் இரண்டு விரல்களாலும் மற்றொரு கையால் தனது சூத்தை ஒரு விரலாலும் காவேரி ஓக்க ஆரம்பித்ததில் லலிதா நிலகொள்ளாமல் தவித்தாள்.  “ஆஹ்ஹ்ஹ்ஹ்ஹா!”  லலிதா காவேரியின் தலைமயிற்றை வெறித்தனமாகப் பற்றி இழுத்தாள். தனது இடுப்பால் சினேகிதியின் முகத்தில் மோதினாள்.  “உறிஞ்சுடீ, வெறிபுடிச்சவளே! உறிஞ்சு!” காவேரி வேண்டாம் என்றா சொல்லப்போகிறாள்? சினேகிதியின் புழையில் வாய்வைத்து, அவளது மொட்டை நாக்கால் சீண்டிச் சீண்டி விளையாடினாள். லலிதாவின் புழையுதடுகளும் குண்டித்துளையும் துடிதுடித்துக்கொண்டிருப்பதை காவேரியால் உணர முடிந்தது. சினேகிதி எந்த நேரமும் இன்பப்பெருக்கு எடுத்து விடுவாள் என்பதை உணர்ந்த காவேரி, தனது இதழ்களால் லலிதாவின் மொட்டைக் கவ்வி மெதுவாக உறிஞ்சினாள்