முந்தானை இல்லாமல் வெறும் ஜாக்கெட்டோடு வரும் பெண்களை மலையாளப் படங்களில் பார்த்திருக்கிறான் வினோத். ஷோபனா அது போல் பகலில் இருப்பதில்லை. ஆனால் படுக்கையறையின் ஓரத்தில் அவன் அண்ணியை அப்படி பார்த்த போது இதயம் தாறுமாறாய் ஓடத் தொடங்கியது. சைடு போஸில் ஒரு முலை ஜாக்கெட்டுக்குள் கச்சிதமாய் பதுங்கி இருந்தது. ஜன்னலில் இருந்த திரைமறைவுக்கு நடுவில் இருந்த இடைவெளியில் கொஞ்சம் தான் பார்க்க முடிந்தது. பெட் அறையின் ஓரமாய் இருந்ததால் அதிகம் பார்க்க முடியவில்லை.
“ஏய்…நல்லா உருவி விடுடி…..”
“லைட்டை ஆப் பண்ணிடவா?” என்று கேட்டு விட்டு அவன் அனுமதிக்கு காத்திராமல் போய் லைட்டை ஆப் பண்ணிவிட்டு இரவு விளக்கை எரிய விட்டாள் ஷோபனா. வினிக்கு உள்ளே நடப்பது ஒன்றும் தெரியவில்லை. சிறிது நேரம் கழித்து மங்கலாய் தெரிந்தது.
“இன்னும் இரண்டு மாசத்துக்கு நான் மேலே ஏறி பண்ண முடியாது. நீ தான் நல்லா தேங்காய் உரிக்கனும்.” என்று உள்ளே இருந்து கேட்டதும் வினிக்கு உள்ளே நடக்கப் போவது புரிந்து விட்டது. பாண்டியனின் கைலியை கழட்டி கால் வழியே உருவினாள் ஷோபனா. அவன் மேல் படுத்து கட்டிப் பிடித்தாள். பாண்டியன் ஒரு கையால் அவள் குண்டியைத் தடவியதும் ஷோபனாவுக்கு வினோத் அதைப் பார்த்தது ஞாபகம் வந்தது. ‘வினி..ஏன் இன்று அப்படிப் பார்த்தான்?’ என நினைக்க அது அவளுக்குள் காமத்தை சூடேற்ற பாண்டியனின் தடித்த மீசைக்குள் மறைந்து போயிருந்த உதட்டைக் கடித்து இழுத்தாள். பாண்டியனுக்கோ இந்த முன் விளையாட்டில் பொறுமை இல்லை. அடுத்த நிமிடமே பாண்டியன் அவளின் தோளைப்பிடித்து கீழே இறக்கினான். ஷோபனாவுக்கு அவனது ஒவ்வொரு அசைவுக்கும் அர்த்தம் தெரியும்.
